Je grondtoon: de trilling die je draagt

We leven vaak vanuit een rol. Alsof onze waarde ligt in hoe hard we werken, wat we bewijzen, of hoe luid we spreken. Maar onder al die lagen draagt ieder van ons iets wat stiller en dieper is: een grondtoon.

Een grondtoon is jouw persoonlijke trilling, een eigen frequentie die altijd aanwezig is, ook als we ze vergeten. Ze is geen houding, geen prestatie, geen masker — maar een stille vibratie die voelbaar wordt wanneer je dichtbij jezelf komt.

Ian Keefe @ Unsplash

Hoe voelt dat dan?

Ik ervaar dit vooral al lopend. Soms, temidden van de velden, voel ik hoe mijn lijf vanzelf het ritme neemt, mijn adem zich opent en mijn gedachten stilvallen. Op zo’n momenten voel ik me als een huppelende golden retriever: vrolijk, licht, vrij, vanzelfsprekend. En dan besef ik: dit is wie ik ben. Geen project, geen rol, maar een herinnering aan wie ik al was.

Voor jou kan die ervaring elders liggen. Misschien in stilte. Misschien wanneer je muziek maakt of naar de zee kijkt. Misschien in een gesprek waarin je ineens merkt dat je woorden rechtstreeks uit je kern komen.

Waarom raken we die toon kwijt?

Vaak omdat we meegaan in wat anderen van ons verwachten. Omdat we onze aandacht richten op plicht, loyaliteit of overleven. Dan klinkt onze toon nog wel, maar wordt hij overschaduwd door ruis. En toch: onder de ruis blijft ze bestaan.

Hoe kom je er weer bij?

Niet door harder te zoeken, maar door eenvoud. Door beweging, adem, stilte. Door iets te doen wat je terug in je lijf brengt. Voor de één is dat hardlopen, voor de ander muziek, tuinieren, tekenen of gewoon een paar minuten ademen met de hand op het hart.

Het gaat er niet om dat je “iets nieuws wordt”. Het gaat erom dat je jezelf herinnert.

Een uitnodiging

“Wanneer voel jij jezelf het meest vanzelfsprekend? Wanneer klopt jouw adem, jouw lijf en jouw hart tegelijk?”

Dat zijn momenten waarop je grondtoon voelbaar is. En hoe vaker je die herkent, hoe minder je hoeft te forceren of te bewijzen. Want wie leeft vanuit zijn grondtoon straalt vanzelf — zacht, maar onmiskenbaar.

En leiderschap?

Wat ik zie in leiders die ik begeleid, is dat ze vaak niet vastlopen op hun capaciteiten, maar op het verlies van hun grondtoon. Ze gaan harder trekken of dragen, terwijl hun kracht eigenlijk ligt in trouw blijven aan die innerlijke vibratie. Mijn werk bestaat erin die toon mee hoorbaar te maken: door helderheid te brengen, bedding te scheppen en de ruis weg te nemen. Zodat leiders en teams zich opnieuw kunnen afstemmen op wat klopt.

Ben je benieuwd hoe dat er voor jou of je organisatie kan uitzien? Je vindt hier meer info.